A: Artık kendimi anlamıyorum!... Daha dün iç dünyam öyle fırtınalı, ama aynı zamanda öyle sıcak, öyle güneşli ve aşırı aydınlıktı... Ama bugün!... Bugün herşey sakin, engin, hüzünlü, karanlık, aynı lagün üzerine kurulmuş Vedenik gibi:
Hiçbir şey istemiyorum, derin derin nefes alıyorum, ama yine de içten içe "kendi kendime" bu hiçbir şey istememe konusunda öfke içindeyim... Melankoli denizimde dalgalar işte böle sağa sola sıçrayıp duruyor...
B: Sen önemsiz hoş bir hastalıktan söz ediyorsun... Bir sonraki poyraz onu senden alacaktır!..
A: Ama niye!...
F.Nietzsche Tan Kızıllığı
Hiçbir şey istemiyorum, derin derin nefes alıyorum, ama yine de içten içe "kendi kendime" bu hiçbir şey istememe konusunda öfke içindeyim... Melankoli denizimde dalgalar işte böle sağa sola sıçrayıp duruyor...
B: Sen önemsiz hoş bir hastalıktan söz ediyorsun... Bir sonraki poyraz onu senden alacaktır!..
A: Ama niye!...
F.Nietzsche Tan Kızıllığı
